Zal ze een fijne partner vinden? Gaat ze kinderen krijgen? Vragen die bij mij thuis zeker speelden toen ik nog een jong meisje was. Ik werd slechtziend geboren. Dit hield in dat ik zo’n 12%  zicht had. Op de lagere school werkte ik met een loep, vergrote boeken en wist ik na een jaar het handschrift van mijn meester of juf op het bord te ontcijferen (terwijl ik op de eerste rij zat). In groep 8 vertelde het resultaat van de citotoets dat ik naar havo/vwo kon. De school adviseerde mavo; waarom moeilijk doen als je het jezelf ook makkelijk kunt maken. Uiteindelijk startte ik alsnog in de brugklas havo/vwo. In mei van dit eerste schooljaar maakte ik mijn laatste zelfstandige fietstochtje. Ik ging ziek van school naar huis met oog en hoofdpijn. Drie weken later durfde ik niet meer zomaar de deur van ons huis uit te stappen. Mijn zicht was naar zo’n 3%  Verslechterd. En hoe wist ik nu dat ze niet plots de weg hadden opgebroken? Enkele weken erna had ik voor mezelf een keuzemoment. Achter die spreekwoordelijke geraniums gaan zitten of ervoor gaan en er iets van maken. Dat laatste paste het beste bij me. In september startte ik gewoon zoals ieder ander in het tweede jaar. Nu met stapels brailleboeken, een aangepaste pc en een taststok in mijn hand.

Nu bijna 20 jaar later ben ik ondernemer, getrouwd en moeder. In al die jaren heb ik ervaren hoe makkelijk mensen vooroordelen hebben, zich vasthouden aan een stereotiep plaatje, achter je rug over je praten, voor jou denken en doen , je nastaren of gewoon de brutaalste vragen op je afvuren. Het is niet altijd eenvoudig om daarmee om te gaan. Hoe kun je krachtig reageren? Moet je reageren? Hoe krijg je (alleen die) hulp die je nodig hebt? En hoe straal je uit wie je werkelijk bent.  Vragen waarmee ik veel heb geworsteld en die nog met grote regelmaat ter sprake komen in ons gezin.

Wanneer ik als moeder met een beperking al met deze vragen zit; hoe wat dan als je (plots) ouder bent van een kind met een beperking of een ziekte.   Niet alleen je kind maar ook je gezin is dan vaak opeens ‘ anders’ . Met deze blog wil ik ouders met een zorgintensief kind en mensen in hun directe omgeving meegeven hoe zij sterker in gesprek kunnen wanneer zij te maken krijgen met vooroordelen, vragen en bemoeienis uit de omgeving.